44. අත බලා සාස්තර කියනු ලැබේ.... (දේව වරමින්)

මම මොරටුව කැම්පස් බඩගාපු කාලේ...

සුන්දරයි..! හුහ් මොන පිස්සුවක් කියෝනවද?

ගන්න දෙයක් නැහැ... අන්තිමයි... වෙන වෙන පිස්සු නටන අතරේ වෙලාවක් තිබ්බොත් ඉගෙනත් ගත්ත. ඔය සුන්දර සොඳුරු කැම්පස් කතා තියෙනවා නේද? මොන වැල් බයිලද..? මට නම් තිබ්බේ උසස්පෙළට නොදෙවෙනි දිවිල්ලක් දිව්ව , අන්තිමට දිනපු තරඟයකුත් නැති මෙව්වා එකක් වගේ. මොකටද බොරු කියන්නේ.. මමත් ඉස්සර ලිව්වා, සිහින මැව්වා කැම්පස් වල තියෙන මල් - මල් , ටින් - ටින් ආදර කතන්දර එහෙම... හීනෙන් තමයි..

ඒවා ගැන පස්සේ කතාකරමුකෝ.. මේ කතාව එහෙම දෙයක් ගැන නම් නෙවෙයි. මට කියන්න ඕනේ කලේ, කැම්පස් පටන් ගන්නකොට අපිට පොඩි ගැන්සියක් හිටිය කියලයි. මේ ගැන්සියේ අනේක විධ කෙල්ලෝ-කොල්ලෝ හිටිය. සල්ලිකාර උන් හිටියේ අඩුවෙන්, අපි වගේ මධ්‍යම පාන්තික පිස්සු මෝල් තමයි වැඩිපුර. දුප්පත් උන්ට අපි කොහොමත් දොර ඇරලයි තිබ්බේ. උන් සෙට් එකට එනවා, යනවා.

43. Under 11

මම නිතර දොඩවන කෙනෙක්...

තනියෙනුත්, කට්ටියත් එක්කත්.. හැබැයි එහෙම දොඩවන්නේ දැන් ඉන්න මේ මං ! ඉස්සර මම එහෙම පිටින්ම වෙනස්... මම මේ කියන කාලෙට මගේ වයස අවුරුදු 3 සිට 15 දක්වා කියමුකෝ. යාලුවෝ කැටියක් හිටියත් ඉස්සර මට සද්ද නැතුව ඉන්න පුළුවන් කිසි ගේමක් නැතුව... දැනටත් මේ ගතිගුණේ නෂ්ටාවශේෂ තියෙනවා. හැබැයි මතුපිටින් වෙනස් වෙලා..

මම මගේ පරණ කතා කියනකොට කියලත් ඇති මගේ පාසැල් කණ්ඩායම් ක්‍රීඩාවක් ගැන. එව්වා කොහොම වලක්වන්නද? ඒ ක්‍රීඩාවත් මමත් කියන්නේ ගහට පොත්ත වගේ වෙලා තිබ්බේ. කොටින්ම මට මගේ යාළුවො උනත් මගෑරෙන්න සමහර වෙලාවට මේක හේතුවක් උනා. මොකද මම පන්තියෙත් නැහැ සමහර මැචස් තියෙන කාලවල් වලට. එහෙම තිබ්බේ නැතත්, මම වැඩිපුර හිටියේ මගේ ටීම් එකේ අනිත් උන් ඉන්න පන්තිවල.

42. නම්බු කටුව

ඔයාලටත් තියෙනවද නම්බු කටුවක්? ඔව් හැමෝටම තියෙනවා.... එක එක මට්ටමෙන්... එක එක විදියට අටෝගත්ත නම්බු කටු


මට ගොඩාක් ලොකු අද්දැකීම් සම්භාරයක් නැහැ.. එත් මගේ කැපෑසිටි එකේ තරමට අනිත් අයට සාපේක්ෂව මට අද්දැකීම් තියෙනවා. ඒ වගේම මම පුංචිකාලේ ඉඳන්ම පුරුදු වෙච්ච හොඳ/නරක අතුරින්, ඕනෙම සිද්දියක් මගේ පුද්ගලික අද්දැකීමක් වගේම හිතන්නත්, ඒ සපත්තු මටත් දාගෙන බලන්න මට පුළුවන්කම තිබ්බ, තවමත් තියෙනවා කියල මම හිතනවා.

කොටින්ම කිව්වොත්, මම ඉස්සර නවකතා ලියන කාලේ, මගේ නම මට වඩා වැඩිමල් කෙල්ලෝ අතරෙත් ජනප්‍රිය වෙලා තිබ්බට සමහර දෙනෙක් මාව දැකල තිබ්බෙත් නැහැ. අතින් අත පාස් වෙලා යනකොට පොත කියෝලා, සමහර අය ලියල තිබ්බ කමෙන්ට්ස් ( පොත අන්තිමට මම හිස් පිටු ඉතුරු කරා, අදහස් ලියන්න කියලා) කියෙව්වම සමහර වෙලාවට මම පුදුමත් වෙලා තියෙනවා. සමහර අය මාව හොයාගෙනම ඇවිත් කියල තියෙනවා

"අනේ නංගි ... ඔය කොහෙන්ද අහවල් සිද්දිය හොයා ගත්තේ... කවුරුහරි ඔයාට කිව්වද?" කියල... බලනකොට ඒ ළමයට එහෙම සිද්දියක් වෙලා... මම ලියල තියෙන හින්ද හදමල මෙව්වා වෙලා ඇවිත් !!!

40. ඇවිත් ගියා

මෙතෙන්ටත් ආවා
ලියපුවත් කියෙව්වා...
කොමෙන්ටුත් කියෝලා
සද්දයක්  නැතුව

වැහුව නේද බ්‍රව්සරේ?

හොර ගෙඩියා !

39. ඇඩික්ටඩ් ඇඩික්...

ඇඩික් කිව්වම දන්නවනේ...

කොච්චර දේවල් ඉතින් මතක් වෙනවද එහෙම කිව්වම නේද?
ලොල් කියලත් කියාවි, එතකොට මත් ලොල්, රාජකාරි ලොල් ( එහෙම උන් ඉන්නේ මම වැඩකරන කොම්පීතර අවකාශයේ.. වර්කොලික් කියන්නේ) , අරව මෙව්වා.... ඇයි එතකොට ස්ත්‍රී ලොල්.... චීය ..

ඒ ගැන කතා නොකර ඉම්මු.. මොකද මම මේ කියන්න යන්නේ එහෙම එකක් කිසිසේත්ම නොවෙන හින්ද... දැන් දුවගෙන ගිහිං , වෙනදට හොරු ගෙට පනිනකොට ගහන්න කියලා හංගලා තියෙන දෙකේ දෙකේ පොල්ල උස්සන් එන්න එපා මට දෙකක් දෙන්න හරිද? මම නිකන් ටෙස්ට් කලේ, ඒක හදිස්සියට ගන්න පුළුවන් තැනක දැනටත් තියෙනවද කියල...

මම මේ කියන්න ගත්තේ මම ඉස්කෝලේ යන කාලේ බැඳිලා හිටපු සංගමයක් ගැන කියන්න... අන්න ගොනාට වගේ තේරුනා නේ? ඔව් ඔව් ... ඇඩික් (ADIC ) කියන්නේ පාසැල් යන ළමුන් අතරේ ඒ දවස්වල ඉතා ජනප්‍රිය සංගමයක්. ( අඩු තරමේ මම එහෙම ජනප්‍රියයි කියල වත් හිතාගෙන හිටිය කියමුකෝ)
නොදන්නා අයට මෙන්න ලින්කුව 

38. කාලය කොතරම් සොඳුරුද නපුරිය (02)

පළවෙනි කොටස 

කාලය, අවකාශය, වටපිටාව කියන කිසිම මානයක් මගේ ප්‍රස්තාර වල තිබුනේ නැහැ. මට මතක පොඩි සිද්දි කීපයක් විතරයි...

කාලය ගත උනේ මේ කිසි දෙයක වෙනසක් කරන්නේ නැතුව... මට හිතෙන්නේ ටිනේජ් ආදර කතා මේ වගේ වෙන්න ඇති ( දැන් නම් එහෙම නැහැ කියලා හිතෙනවා.... මම කියන්නේ නැහැ වැරදි කියලවත්, හරි කියලවත්)

ඔන්න මේ සිද්දි වල ඒකාකාරිත්වය බිඳගෙන යමක් සිද්ද උනා. ඒ තමයි ඔහු යාලුවෝ නැතුව තනියෙන් ,එතනින් ගමන් කරන මාව එකවර පාර මැද්දේ නතර කරගෙන කතා කරපු එක! ඒක මහා භයානක සිද්දියක් වගෙයි අදටත් මට දැනෙන්නේ. මොකද යුනිෆෝම් එකක් ඇඳගත්ත කෙනෙක් විදියට, අවේලාවේ, ටවුම මැද්දේ කලඩ් ඇඳන් ඉන්න කොල්ලෙක් එක්ක කතා කරනවා කියන්නේ අපේ ඉස්කෝලෙන් 'කිරිමේල් එකක් කැඩෙන'  වැඩක්! ඒ වගේ කිරිමේල් මෙතෙක් කැඩිලා තිබ්බේ ලස්සන, සුදු කෙල්ලොන්ටනේ.... මම ඒ දෙකෙන් එකක්වත් නෙවෙයි... මගේ අම්මෝ...!!! භයන්කරයි...

37. කාලය කොතරම් සොඳුරුද නපුරිය (01)

අද උදෙන්ම.. ( උදෙන්ම කිව්වට පාන්දර 9 ට විතර) ගාට ගාට එන බස් එකේ නැගල... වාඩිවෙන්න අවස්තාවක් හොයාගෙන ඉස්සරහටම ආවම ... දන්නවනේ ඉතින් අර ගැබිණි කාන්තාවන්ට තියෙන ආසනේ.. ඒක  තිබ්බේ තුන්වෙනි පේළියේ ... මගේ වෙලාවට එතන ඉඳන් හිටපු කොල්ලා බැහැලා යනකොටම මම මගේ ලට පට ටිකත් අරගෙන වාඩිඋනා..

හෝල්ට් තුනක් යන්න ලැබුනේ නෑ ... පොඩියට බඩක් තියෙන කෙනෙක් නැග්ගා බස් එකට... දැන් මට හෙන සැකයි ඇත්තටම මෙයාට දරුවෙක් ලැබෙන්නද , නැත්තම් හොදට කාලා බීලා හදාගත්ත පෘෂ්ටිමත් බඩක්ද කියලා. කොහොම උනත් එයාට ආසනයක් ලැබුනේ නම් නැහැ ඉස්සරහ පේලි වලින් ( සමහර වෙලාවට මම වගේ දෙගිඩියාවෙන් හිටියද දන්නේ නැහැ නේ එයාලත්? ) ඔන්න ඔහේ කියලා මම මගේ ආසනේ දුන්නා.. එකට කියන්නේ පරිත්‍යාග කළා කියලා නේ!

දානෙන් දානේ උතුම් දානේ ( හා හා ... තෑග්ගෙන් තෑග්ග කියලයි පොතේ තිබ්බේ) කියලා එක හෝල්ට් එකක් යන්න කලින්ම ඊට ඉස්සරහ සිට් එකෙන් ඉඩක් ලැබුණා , ඉඳගත්ත බන්ඩි ගෙඩි අම්මා මගෙන් මගේ මළු ඉල්ලලා පොරකනකොට මම ඉක්මනට එතනින් වාඩි උනා, ජනේලේ පැත්තේ හිටියේ කොල්ලෙක් වගේ, මම වැඩිය නොට් කලේ නැහැ. බස් එක අයෙත් ඉබි ගමනේ, මම ඔහේ පුරුදු විදියට මගේ මනෝ ලෝකේ.......